Προσδοκώ Ανάσταση… προσδοκώ νέα ζωή!
Προσδοκώ νέα ζωή. Απαλλαγμένη από όσα τη βάραιναν, όσα την μείωναν, όσα την εξεφτέλιζαν.
Απαλλαγμένη από το ψέμα, από την προδοσία, από την υποκρισία, από την ανηθικότητα.
Προσδοκώ ελπίδα.
Για έναν καλύτερο κόσμο, για ένα καλύτερο αύριο, για έναν καλύτερο άνθρωπο.
Για έναν άνθρωπο ταπεινό, φωτεινό, που να πατάει γερά στη γη, μα να ‘χει τα μάτια του στραμένα πάντα ψηλά… στα ιδανικά, στις αξίες, στα όνειρα που φαίνοντα άπιαστα.
Προσδοκώ ελευθερία.
Στον σκλαβωμένο νου,
στην ανελεύθερη ψυχή,
στο δειλό πνεύμα που φοβάται να αντισταθεί και να νικήσει.
Στις γειτονιές του κόσμου, εκεί που η φωτιά κάνει τη νύχτα μέρα και η οδύνη χαράζει τα πρόσωπα, τις μνήμες και τις ψυχές των παιδιών και των ανθρώπων.
Προσδοκώ αλήθεια.
Στα χαμόγελα, στα λόγια, στο δέσιμο των χεριών και των υποσχέσεων.
Στα βλέμματα που κοιτάζουν καθαρά, ευθεία, βαθιά.
Σα να βουτούν θαρετά σε μεγάλες θάλασσες.
Χωρίς φόβο,
χωρίς μετάνοια,
χωρίς πισωγύρισμα.
Σα να βαπτίζονται απ’την αρχή.
Προσδοκώ ανάταση.
Πνεύματος, ήθους, συναισθημάτων.
Αγαθών προθέσεων και φιλάνθρωπων πράξεων.
Αγνών σκέψεων και καθαρών συνειδήσεων.
Ανθρωποκεντρικών επιλογών, με σεβασμό σε όσα ορίζουν τον κύριο λόγο της ύπαρξής μας, που γεννήθηκε για να θρώσκει άνω και να ωριμάζει μέσα από τον πόνο, την ταπείνωση, την προδοσία, την γενναιοδωρία, την φιλεσπλαχνία.
Προσδοκώ Ανάσταση!
Προσδοκώ νέα ζωή. Απαλλαγμένη από όσα τη βάραιναν, όσα την μείωναν, όσα την εξεφτέλιζαν.
Απαλλαγμένη από το ψέμα, από την προδοσία, από την υποκρισία, από την ανηθικότητα.
Προσδοκώ ελπίδα.
Για έναν καλύτερο κόσμο, για ένα καλύτερο αύριο, για έναν καλύτερο άνθρωπο.
Για έναν άνθρωπο ταπεινό, φωτεινό, που να πατάει γερά στη γη, μα να ‘χει τα μάτια του στραμένα πάντα ψηλά… στα ιδανικά, στις αξίες, στα όνειρα που φαίνοντα άπιαστα.
Προσδοκώ ελευθερία.
Στον σκλαβωμένο νου,
στην ανελεύθερη ψυχή,
στο δειλό πνεύμα που φοβάται να αντισταθεί και να νικήσει.
Στις γειτονιές του κόσμου, εκεί που η φωτιά κάνει τη νύχτα μέρα και η οδύνη χαράζει τα πρόσωπα, τις μνήμες και τις ψυχές των παιδιών και των ανθρώπων.
Προσδοκώ αλήθεια.
Στα χαμόγελα, στα λόγια, στο δέσιμο των χεριών και των υποσχέσεων.
Στα βλέμματα που κοιτάζουν καθαρά, ευθεία, βαθιά.
Σα να βουτούν θαρετά σε μεγάλες θάλασσες.
Χωρίς φόβο,
χωρίς μετάνοια,
χωρίς πισωγύρισμα.
Σα να βαπτίζονται απ’την αρχή.
Προσδοκώ ανάταση.
Πνεύματος, ήθους, συναισθημάτων.
Αγαθών προθέσεων και φιλάνθρωπων πράξεων.
Αγνών σκέψεων και καθαρών συνειδήσεων.
Ανθρωποκεντρικών επιλογών, με σεβασμό σε όσα ορίζουν τον κύριο λόγο της ύπαρξής μας, που γεννήθηκε για να θρώσκει άνω και να ωριμάζει μέσα από τον πόνο, την ταπείνωση, την προδοσία, την γενναιοδωρία, την φιλεσπλαχνία.
Προσδοκώ Ανάσταση!
